جامی ای کرده بساط عمر طی
در خیال شعر بودن تا به کی
همچو خامه چند باشی خامکار
در سواد شعر پیچی نامه وار
موی تو شد در سیه کاری سفید
رو سفیدی زین هنر کم دار امید
زانچه گفتی وقت عذر آوردن است
ورد خود استغفرالله کردن است
وقف استغفار کن نفس و نفس
نفس را در این نفس هم آر و بس
ز آب استغفار چون شستی دهان
گو دعا و مدحت شاه جهان
مدح شاه کامران یعقوب بیگ
فیض باران آمد و من تشنه ریگ
ریگ تشنه کی شود از آب سیر
بر وداع او کجا باشد دلیر
چون بود سیری ازین آبم محال
بر دعا بهتر بود ختم مقال
عالم از فیض نوالش تازه شد
نوبت عدلش بلند آوازه شد
هر دمش جاه و جمالی تازه باد
مدت ملکش برون ز اندازه باد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به سرگذشت عمر و تلاش‌های بی‌ثمر خود در نیل به شعر و هنر اشاره می‌کند. او از خود می‌پرسد که تا چه زمانی می‌تواند به خیال شاعرانه ادامه دهد و به مقایسه خود با دیگران می‌پردازد. او به معنای دیرینه‌ای از سفیدی مو در زردی کارهای خود اشاره می‌کند و از امید به موفقیت در هنر ناامید است.
شاعر به اهمیت استغفار و دعا پرداخت کرده و به خداوند روی می‌آورد. او سپس از ملک یعقوب بیگ و فیضی که به واسطه او به دیگران می‌رسد، سخن می‌گوید و ابراز تشنگی و نیاز خود به این فیض می‌کند. در پایان، شاعر بر برکات و جمال این پادشاه تأکید کرده و به شادی و رونق در دوران او اشاره می‌کند. به طور کلی، شعر تأملی بر تلاش‌های انسانی، امید به بخشش و یادآوری نعمت‌های الهی است.
هوش مصنوعی: ای جامی، تو زندگی‌ات را با خیال شعر گذرانده‌ای، تا کی این حالت ادامه خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: چطور می‌توانی مانند یک قلم، ناپخته و بی‌تجربه در دنیای شعر، نوشته‌هایت را به زیبایی و هنرمندی جستجو کنی؟
هوش مصنوعی: موی تو که به خاطر غم‌ها و نگرانی‌ها سفید شده، نشان از زیبایی‌ات دارد. به این هنر و جلوه‌ی خاصی که داری افتخار کن و ناامید نشو.
هوش مصنوعی: از آنچه گفتی، اکنون زمان عذرخواهی است و در این حال باید پیوسته از خداوند طلب مغفرت کنی.
هوش مصنوعی: نفس خود را به توبه و طلب بخشش مشغول کن و در همین نفس، نفس را آرامش بده و بس.
هوش مصنوعی: زمانی که می‌خواهی دهان خود را بشویی، از آب توبه استفاده کن و سپس دعا کن و ستایش کن پادشاه جهانیان.
هوش مصنوعی: بارش باران رحمت و فیض به زمین آمده و من در حالتی از تشنگی و نیاز به این نعمت مانند ریگی هستم که به آب نیاز دارد.
هوش مصنوعی: ریگ تشنه هیچگاه با آب سیراب نمی‌شود و هنگام وداع از او، شجاعتی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: وقتی سیر از این آب شدم، بهتر است که دعا کنم تا اینکه بخواهم ادامه دهم و سخنان را تمام کنم.
هوش مصنوعی: جهان به خاطر نعمت بخشش او به زندگی جدیدی دست یافت و آوازه‌ی عدالت او در دل‌ها پیچید.
هوش مصنوعی: هر لحظه زیبایی و مقام جدیدی برای او باشد و مدت سلطنتش از حد و اندازه فراتر برود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.