|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف ارزش و بزرگی انسان اشاره دارد. شاعر می‌گوید که آنچه از عمر انسان بر جای می‌ماند، به اندازه‌ای ارزنده است که می‌تواند از خاک او دنیا را زینت بخشد. تنها سایه‌ای که بر روی عرش خداوند می‌افتد، همان سایه انسان است، که نشان‌دهنده اهمیت و مقام والای اوست. در واقع، انسان با وجود خود، به آسمان‌ها شکوه و زیبایی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: زمانی که ابدیت از زندگی تو بهره‌برداری کند و آسمان از خاک تو زینت بگیرد.
هوش مصنوعی: به جز چتر تو، هیچ چیز دیگری در عالم نیست که این قدر بزرگ و با اهمیت باشد و بتواند بر سر سایه خدا سایه بیندازد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر دل ز فروغ عشق پیرایه کند
فردوس ز خاک پاش سرمایه کند
این دانه که در زمین تن افکندند
گر برخیزد بر آسمان سایه کند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.