حرف آخر قافیه

شماره ۱: چنان با غم عشق خو کرد دل - که گویی که عشق است خود جان ما

شماره ۲: در غم جانان به ترک جان بگوی - زان که جان اینجا و بال دیگر است

شماره ۳: ای آنکه کمان تست پنجاه منی - پنجاه بسی گیر و دو چندان باقی ست

شماره ۴: انام افضل ایام و افتخار انام - تو را که گفت که گل ترک گیر و بر خار افت

شماره ۵: نام آن کس که از او زهره من می‌تابد - آفتابی‌ست که از برج اسد می‌تابد

شماره ۶: تا چند سوز عشقش پنهان کنم به حیله - هم عاقبت ز جایی این سوز سر برآرد

شماره ۷: شیراز از تعدی قاضی خراب شد - این مور بین که ملک سلیمان خراب کرد

شماره ۸: نشیند وقتها با من به می خوردن ولی چندان - که توبه بشکنم چون توبه ام بشکست برخیزد

شماره ۹ - فاضل: صد را ز همه صدر افاضل بستان - پس فاضل خوان هر آنچه باقی ماند

شماره ۱۰: حقا که عجب بی سر و پای است فلان - کاو بر سر و پای خویش جل می پوشد

شماره ۱۱: گنگ کور ار دو دیده بگشاید - ماه نو را به خلق بنماید

شماره ۱۲: حافظ ما به عقل و خوش‌خوانی - ثانی انتر است و صوت حمار

شماره ۱۳ - خمر: ای خواجه خطیر مغز خر خوردی تو - کآویختی از گردن مرغی سرخر

شماره ۱۴: شیر بی‌زور و میر بی‌لشکر - یوسف بدلقا علی جعفر

شماره ۱۵: گفتم که چو دریاست گهرپرور میر - شک نیست که دریاست ولی خس پرور

شماره ۱۶: بر رخ حور نظر غایت کوته نظری ست - ناظری را که تو باشی به قیامت منظور

شماره ۱۷: سحر کردی مگر تو خواجه بشیر - کز سر بز روانه کردی شیر

شماره ۱۸: یک خنده فدای عالمی کن - بنیاد غم از جهان برانداز

شماره ۱۹: به قصد خون من آن غمزه مست - همیشه نوک مژگان می‌کند تیز

شماره ۲۰ - دولت: زان دوایی که نیست انجامش - سر علت ببر که شد نامش

شماره ۲۱: بابای ترا دو نیمه کن وان گاهی - دو چشم ورا بکن بنه در شکمش

شماره ۲۲: چشمه آب از میانه نیل - گر جدا می‌کنی بگردد پیل

شماره ۲۳: دیروز نداستم و بتوانستم - امروز بدانستم و نتوانستم

شماره ۲۴: عمری ست که ما به بوی درمان - در دست هزار گونه دردیم

شماره ۲۵: در حق کسی که صد بدی با ما کرد - گر دست دهد هزار نیکی بکنیم

شماره ۲۶: به جستجوی تو شب را به روز می آرم - خیال بین که به شب آفتاب می جویم

شماره ۲۷ - فلفل: گر تو می‌خواهی که بر دریا چو موری بگذری - نعل زن بر پای پیل و در میان نیل زن

شماره ۲۸ - حسن: نام شاهی‌ست که شد صورت و معنیش حسن - آخر صبح و کنار سمن و طرف چمن

شماره ۲۹: گر نمی‌دانی تو نام خویشتن - چار دانگ... یر من در.... ون تو

شماره ۳۰ - عمر: ای خواجه اگر تو نام خود می پرسی - آواز خر از دهان ماهی بشنو

شماره ۳۱: چاه چون واژونه گردد صورتی باشد غریب - قطره بر بالای چشمه چشمه بر بالای چاه

شماره ۳۲: نپویم بیش ازین دیگر در این راه - ازین گفتارها استغفرالله

شماره ۳۳: زری چندم به دست آمد ز بصره - ببستم جمله بر پنجاه صره

شماره ۳۴: کرده‌ای ای عماد ماهی گیر - چشمه را دام و آب را چشمه

شماره ۳۵: بس فرق بود میان شعر من و تو - تو مدح کسان گویی و من حمد یکی