هوش مصنوعی: در این شعر، پروانه‌ای را می‌بینیم که در کنار شمعی گرم می‌شود و به خاطر عشق و جذبه‌اش، خود را می‌سوزاند. این پروانه هر شب به شمع نزدیک می‌شود و از سوختن خودش لذت می‌برد و به نوعی در این سوختن، به شمع نزدیک‌تر می‌شود. این مضمون به تلاش و فداکاری در عشق اشاره دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، پروانه‌ای را می‌بینیم که در کنار شمعی گرم می‌شود و به خاطر عشق و جذبه‌اش، خود را می‌سوزاند. این پروانه هر شب به شمع نزدیک می‌شود و از سوختن خودش لذت می‌برد و به نوعی در این سوختن، به شمع نزدیک‌تر می‌شود. این مضمون به تلاش و فداکاری در عشق اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وقتی پروانه کنار شمع گرم شد، با شجاعت به زندگی خود پایان داد و خود را سوزاند.
هوش مصنوعی: در دل شمع، پروانه می‌سوزد و شب‌ها به‌خاطر شعله‌ی شمع، در حسرت سوختن او به دورش می‌چرخد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در هجو من ای قوامی فرزانه
گر ماز شدی تا بسر خمخانه
من سوزنیم گنگ و نر و دیوانه
بندم و تیر هر دو از یکنانه
در راه فرید کاتب فرزانه
بگشاد شبی در تناسل خانه
آورده به صحرای جهان مردانه
خوارزمیکی باره و دندانه
مستش دیدم، گرفته راه خانه
خلقی با او، ز خویش و از بیگانه
خود را بستم برو زدم مستانه
ز آنگونه که با شمع کند پروانه
این بادیهٔ تو را سری پیدا نه
پختن طمعِ وصل تو جز سودا نه
جان عاشقِ تو، ولیک جان اینجا نه
تو در دلِ ما ولیک دل با ما نه
ای در طلب تو عاقلان دیوانه
در راه غم تو آشنا بیگانه
چون می نتوان با تو شدن هم خانه
در نور خودم بسوز چون پروانه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.