این چه چشسمت؟ که بی خوابم ازو
وین چه زلفست؟ که بی تابم ازو
این چه ابروست که با پشت دو تا
ساکن گوشه محرابم ازو؟
این چه مژگان درازست، که من
کشته خنجر قصابم ازو؟
این چه لعلست، که تا دید دلم
هر دم آغشته بخونابم ازو؟
این چه تابست؟ هلالی، که فتاد
شعله در خرمن اسبابم ازو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی‌های معشوقه‌اش می‌پردازد و از تاثیرات عمیق آنها بر خود سخن می‌گوید. او به چشمان معشوقه اشاره می‌کند که باعث بی‌خوابی‌اش شده، زلف‌های او که بر دلش تاثیر گذاشته، ابروهایش که او را در گوشه‌ی محراب نگه داشته، مژگانی که او را کشته و لب‌هایش که دلش را مجروح کرده‌اند. همچنین، از زیبایی هلالی شکل او که مانند شعله‌ای درونش می‌سوزد، سخن می‌گوید. در کل، شاعر در این شعر غرق در عشق و زیبایی‌های معشوقه‌اش است.
هوش مصنوعی: این چه نگاهی است که باعث بی‌خوابی من شده و این چه مویی است که مرا به شدت بی‌تاب کرده است؟
هوش مصنوعی: این ابرو چه زیبایی دارد که در پشت دو تا، به آرامی در گوشه‌ی محرابم نشسته است؟
هوش مصنوعی: این چه مژه‌های بلندی است که من به خاطر آن مانند کسی قربانی شده‌ام که به دست قصاب کشته شده است؟
هوش مصنوعی: این چه زیبایی است که وقتی به آن نگاه می‌کنم، قلبم به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و احساس درد و غم را در وجودم حس می‌کنم؟
هوش مصنوعی: این چه روزگار عجیبی است که مثل هلال ماه، آتش به جان وسایل و دارایی‌های من انداخته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.