هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هر سخنی که از انسان خارج می‌شود، باید دارای ارزش و محتوا باشد. اگر سخنان بی‌مایه باشند، افرادی که آن را می‌شنوند، از آنها چیزی به دست نخواهند آورد. همچنین، شاعر به نوعی سیطره و استثمار اجتماعی اشاره می‌کند که در آن افراد از یکدیگر می‌دزدند و به نوعی از آن جملات و معانی بی‌محتوا سوء استفاده می‌کنند. در نهایت این مطلب به طرزی بیان می‌شود که حقایق و حقوق باید به صاحبان واقعی خود بازگردانده شود.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هر سخنی که از انسان خارج می‌شود، باید دارای ارزش و محتوا باشد. اگر سخنان بی‌مایه باشند، افرادی که آن را می‌شنوند، از آنها چیزی به دست نخواهند آورد. همچنین، شاعر به نوعی سیطره و استثمار اجتماعی اشاره می‌کند که در آن افراد از یکدیگر می‌دزدند و به نوعی از آن جملات و معانی بی‌محتوا سوء استفاده می‌کنند. در نهایت این مطلب به طرزی بیان می‌شود که حقایق و حقوق باید به صاحبان واقعی خود بازگردانده شود.
هوش مصنوعی: هر زمانی که سخنی از دهان انسان خارج می‌شود، اگر پایه و اساس قوی نداشته باشد، ارزش و اهمیت واقعی خود را از دست می‌دهد.
هوش مصنوعی: ما را می‌دزدند و همان چیزهایی را که گرفته‌اند، دوباره به ما می‌فروشند. این واقعیت است که حق باید به صاحبش برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خواهی که ترا دولت ابرار رسد
مپسند که از تو بر کس آزار رسد
از مرگ میندیش و غم رزق مخور
کین هر دو به وقت خویش ناچار رسد
تا کی رطب لبت باغیار رسد
وز نخل قدت نصیب ما خار رسد
لعل تو که خورد خون من حق منست
روزی برسد که حق بحقدار رسد
تا چند ز تو بر دلم آزار رسد
جور و ستم و طعنه ز اغیار رسد
باری به همین خوشم اگر از سر لطف
گاهی نظرت بر من بیمار رسد
خواهی که ترا رتبهٔ ابرار رسد
مپسند که از تو بر کس آزار رسد
از مرگ میندیش و غم رزق مخور
کاین هر دو به وقت خویش ناچار رسد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.