محمود ترکاشوند

دنیا را به فال نیک گرفتم خداوندا 

ز شرمم افتاد این فال که تنهام خداوندا

دیوانه من پی کی و کجا می‌گشتم پی همراه

ز ره این همراهی ندیدم جز تو خداوندا

همراه که نه صاحبم بودی و به دستت بودم ز هر راه

من ز دنیا اسیر و گیج پی چه می‌گشتم خداوندا

همرهانی پر هوس کج دار و مریض بی سود پر ضرر

آشنا هست که گاهی زیر پایم میزند گه به دارم میزند خداوندا

تو من را در رهی انگاشتی که سنگین نامی دارد

رهی پر پیچ و خم باشد صد بلا باشد خداوندا

ز میان آمده این فال که تقدیر است و باید

من ترسی ندارم باکم از نام والاست خداوندا

اگر این نام را در میان ما نبودش چه غوغا بود حالا

به دنیا مینشاندم رنگ تتهیر و تقوا را خداوندا

پاک جانان را به دنیا مینشاندم بهر خدمت

تو رو صد هزار شکرت که من را عنایت دادی خداوندا

ولی و اگر و اما نگویم به هر راهی که از تو رسد نیکوست

این نام خوبترین و بهترینها را بر من خرقه سیه نشاندی خداوندا

در ره عشق خودت یارا باش این سرشکسته بی پناه را

تو در جود کردم نامدارانی و خالق هفت آسمانی خداوندا

بر من بی خرد افزون کن این دیده بینا را تا بیراهه نروم

سروجانم فدایت همره من بودی همینجا تا ابد باش کنارم خداوندا