عبدالله مکان
واو های قبل از «نشد» باید واو حالیه باشند به معنی «در حالی که _ ولی » و باشد «و»va خوانده و تلفظ شوند نه «او»ی معروف فارسی که واو عطف است..سیاق متن و شرح ها همین را می گویند
عبدالله مکان در دیروز جمعه، ساعت ۱۱:۰۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۴ - حکایت بایزید بسطامی:
این همه دعوا و بعد، هفت هشت سال سکوت بر سر هیچ! یکی از زبان و شعر و فرم نگفت و همه در صحرای کربلا، ملأ اعلا و بهشت و جهنم و خلاصه معنای شعر سیر کردند ..
عبدالله مکان در ۵ روز قبل، دوشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۴۱ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۳ - حکایت در معنی رحمت بر ضعیفان و اندیشه در عاقبت:
انسان ، انسان جایگاه و موقعیت است و رفتار و تغیرهای انسانی بستگی ظریفی به جایگاه و موقعیت انسانی دارد و در نسبتی که بنا به تجربیات زیستی و ظرفیت فکری و انسانی در هر شخص انسانی متفاوت است ، این موقعیت، این «تلخی خواست»، صحنه های انسانی زیبا، کمیک یا تراژیک به بار می آورد.توانگر تندروی مغرور به گدا و درویش ضعیف حال به توانگری روشن نهاد تبدیل می شوند و غلام با چهره ای اشکبار و گدای عزت یافته و توانگر با خنده ی معنادار، راوی این تلخکامی و گردش دور روزگار و موقعیت ها می شوند
عبدالله مکان در ۱۶ روز قبل، پنجشنبه ۵ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۱۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۶:
به نظر من خواندن بیت آغازین که «بنال بلبل اگر» به صورت «بنال بلبلگر» است _ الف اگر به فتحه بدل می شود و به ل آخر بلبل می چسبد_ اشتباه است چون خطاب به بلبل و بلبل مناداست و مقطع و بریده تناسب بهتری دارد.. شعر با تغییر لحن و بدخوانی از شعریت می افتد..شعر سرودنی ست.
عبدالله مکان در ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۸:
واو قبل از نشد در تمام غزل واو حالیه است و باید با تلفظ «و» معروف یعنی با فتحه خوانده شود نه با ضمه