جمشید 🌐
علاقه من به ادبیات و مولوی
جمشید در ۴ سال قبل، پنجشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۳۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۵۵:
سلام
آخرین مصرع « که خوردم از دهان بندی در آن دریا کفی افیون» تشبیه فوق العاده است . در زمان قدیم برای خرمن کوبی از چهار پایان استفاده می کردند . برای اینکه حیوان هم کارش را انجام دهد و هم محصول را نخورد ، به حیوانات دهن بند ( پوزبند) می بستند . بعد از اتمام خرمن کوبی حیوان را ول می کردند که بروند ابد بخورد ، برخی اینقدر تشنه بودند که منتظر باز کردن دهن بند نمی شدند و با همان آب می خورند . مولانا هم در تشنگی خود را به آنان تشبیه کرده که با دهن بند کف آب دریای افیون ( آگاهی و دانستن) را خورده نه سیراب