ثریا کهریزی در ‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۹ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۰۴ دربارهٔ رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۳۸:

به جای هر گران مایه فرومایه نشانیده

 

نمانیدست ساراوی و کرهٔ اوت مانیده

 

 

سار : شتر 

کرهٔ اوت: کُرّه ی شتر.

مانیده: به جا مانده.

گرانمایه: گران قیمت، پر ارزش.

فرومایه: کم ارزش، ارزان‌قیمت. 

 

معنی بیت: نفر گران قیمت شتر از دست رفته و نفر فرومایه (کم ارزش) برای صاحب شتر به جا مانده؛

حکایت کسی ست که شترش در هنگام وضع حمل مرده و به جای شتر گرانقیمت تنها کُرّه ی شتر برای صاحبش باقی مانده باشد.

کنایه از روزگار دارد که گرانمایگان به زیر چرخ کشیده، از بین می روند و به جای بزرگان، زمام امور در دست فرومایگان قرار می گیرد.

ثریا کهریزی در ‫۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۰۴:۰۹ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵:

بیت انتهایی، مصرع آخرکه: چیست حال دل این غریب پی سپرما؟ 

"بی سپر" صحیح می نماید که در متن گنجور به جای "بی" به اشتباه "پی" آورده شده لطفا اصلاح بفرمایید.

ثریا کهریزی در ‫۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۰۳:۵۰ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰:

سر زلفت پریشانی بسی کرد، (( ار )) به چنک آید.

 

بده تا بی و بر بند و به دست من سپار او را

 

بحال اوحدی هرگز (( نکردی)) التفات اکنون

 

چو می‌گویی، غلام ماست، (( باری )) نیک دار او را

ثریا کهریزی در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۱۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۶۰ - تمثیل تلقین شیخ مریدان را و پیغامبر امت را کی ایشان طاقت تلقین حق ندارند و با حق‌الف ندارند چنانک طوطی با صورت آدمی الف ندارد کی ازو تلقین تواند گرفت حق تعالی شیخ را چون آیینه‌ای پیش مرید هم‌چو طوطی دارد و از پس آینه تلقین می‌کند لا تحرک به لسانک ان هو الا وحی یوحی اینست ابتدای مسلهٔ بی‌منتهی چنانک منقار جنبانیدن طوطی اندرون آینه کی خیالش می‌خوانی بی‌اختیار و تصرف اوست عکس خواندن طوطی برونی کی متعلمست نه عکس آن معلم کی پس آینه است و لیکن خواندن طوطی برونی تصرف آن معلم است پس این مثال آمد نه مثل:

در اینجا مولانا به بینهایت زیبایی و در قالب این مثال شعری مسئله ی "تمثیل" و "وحی" و "مثال" و "مثل" را تفسیر و تشریح می نماید. 

ثریا کهریزی در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۴۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۹:

از جرم گل سیاه تا اوج زحل

دوستان سلام

بیت اول: از جرم گِل سیاه تا اوج زحل 

"گل سیاه" شاید به "سیاه چاله" اشاره داشته باشد.