رضا محمدیان در ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۳۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۳:
"جمله بیقراریت از طلب قرار توست!"
یادآور بخشی از رباعی معروف خیام است:
"درمان طلبی درد تو افزون گردد!"
رضا محمدیان در ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۲:
این غزل بسیار عمیق و جذاب است.
شروع عالی است: "آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت"
پایان سراسر معنا است " در پی تو همی دوم گر چه که می‌دوانمت"
هم اشاره به این داره که با ضربه گوی رو می‌دواند و هم اشاره به اینکه خودش از قفای او می‌دود!
رضا محمدیان در ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۵:
تفسیر شما از هر دو کلمه یار در مصراع "با یار آشنا سخن آشنا بگو" چیست؟