رضا محمدیان در ‫۱ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۳۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۳:

"جمله بیقراریت از طلب قرار توست!"

یادآور بخشی از رباعی معروف خیام است:

"درمان طلبی درد تو افزون گردد!"

رضا محمدیان در ‫۱ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۲:

این غزل بسیار عمیق و جذاب است.

شروع عالی است: "آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت"

پایان سراسر معنا است " در پی تو همی دوم گر چه که می‌دوانمت"

هم اشاره به این داره که با ضربه گوی رو می‌دواند و هم اشاره به اینکه خودش از قفای او می‌دود!

رضا محمدیان در ‫۱ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۵:

تفسیر شما از هر دو کلمه یار در مصراع "با یار آشنا سخن آشنا بگو" چیست؟