|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساسات عمیق خود سخن می‌گوید. او به بادی در سحر اشاره می‌کند که نشانی از حال خراب و غمگین اوست. همچنین، او از وضعیت چهره‌اش می‌گوید که زرد و پژمرده شده است. شاعر در هر نگاهی که می‌کند، خود را از دیگران زارتر می‌بیند و در نهایت، درد و رنج خود را همچنان با خود حمل می‌کند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به احساسات خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که مانند بادی در صبح، روح و حالش در حال تغییر است و به نوعی از زیبایی و تازگی دور افتاده. او همچنین از حس و حال زردی و پژمردگی صحبت می‌کند که از دست رفته یا باقی‌مانده است. به طور کلی، حس دلتنگی و فقدانی را در وجود خود حس می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کس را که در زندگی نگاه می‌کنم، از او دلسوزتر و نیازمندتر به نظر می‌رسد. و در عین حال، درد من همچنان باقی است و هیچ کمکی به من نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.