از بس که رسد زخم غمت سوی دلم
با درد تو درساخته شد خوی دلم
هر بام چو شام در نماز آرم روی
سوی در و بام تو بود روی دلم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از بس که رسد زخم غمت سوی دلم
با درد تو درساخته شد خوی دلم
هر بام چو شام در نماز آرم روی
سوی در و بام تو بود روی دلم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عمق احساسات خود نسبت به درد جدایی و عشق صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که زخم غم عشقش به قلبش رسیده و این درد بخشی از وجود او شده است. هر روز صبح که به عبادت می‌پردازد، چهره‌اش به سوی معشوقش برمی‌گردد و این نشان‌دهنده دلتنگی و تعلق خاطر او به محبوبش است.
هوش مصنوعی: زخم غمت آن‌قدر بر دلم رسیده که دل من به خاطر درد تو شکل گرفته و تغییر کرده است.
هوش مصنوعی: هر شب هنگام نماز، رو به در می‌ایستم و دلم به سمت بام توست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تاعشق تو در گشود بر روی دلم
هر لحظه غمی روی کند سوی دلم
هر شعله که سر کشد ز آتشکده ای
آید به زیارت به سر کوی دلم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.