عاشق ز درت به هر هوایی نرود
از جای به هر تک تک پایی نرود
پروانه پر خویش ازان سوخته است
تا از قدم شمع به جایی نرود
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
عاشق ز درت به هر هوایی نرود
از جای به هر تک تک پایی نرود
پروانه پر خویش ازان سوخته است
تا از قدم شمع به جایی نرود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و وابستگی عمیق عاشق به معشوق است. عاشق نمی‌تواند از جایی که محبوبش حضور دارد، دور شود و مانند پروانه‌ای است که از شمع دور نمی‌شود. عشق او به اندازه‌ای قوی است که هرگز نمی‌تواند از محبوبش فاصله بگیرد.
هوش مصنوعی: عاشق هیچ وقت از در تو خارج نمی‌شود و به جایی دیگر نمی‌رود. او در هر شرایطی و با هر قدمی که بردارد، همیشه در کنارت می‌ماند.
هوش مصنوعی: پروانه بخاطر سوختن پر خود، تلاش می‌کند تا از نزدیک شمع دور بماند و به جایی نرسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر دل که بسوی دلربائی نرود
والله که به جز سوی فنائی نرود
ای شاد کبوتری که صید عشق است
چندانکه برانیش بجائی نرود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.