قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۰

عاشق ز درت به هر هوایی نرود

از جای به هر تک تک پایی نرود

پروانه پر خویش ازان سوخته است

تا از قدم شمع به جایی نرود