ز دریا باغ بحرآرا نمایان
چو از آیینه، عکس روی جانان
درین باغ از هوای تازه و تر
درختان را گذشته آب از سر
به بادش عطر گل را شوق پیوند
به خاکش خورده آب خضر سوگند
رطوبت در هوایش آنچنان عام
کزین پس، آب گردد باد را نام
ز هفت اقلیم باید انتخابی
که زیبد همچو کشمیرش خطابی
ز سرسبزی کس اینجا نیست نومید
دواند ریشه در گل، سایه بید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و سرسبزی باغی در کنار دریا اشاره می‌کند. باغی که شبیه به تصویر زیبای محبوبش در آینه است. درختان در این باغ با آب و هوای تازه و مرطوب، به شادابی و طراوت زندگی می‌بخشند. عطر گل‌ها در باد می‌پیچد و زمین با آب خضر حیات‌بخش شده است. شاعر به سرسبزی و دل‌انگیزی اینجا اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ‌کس از اینجا ناامید نیست؛ زیرا ریشه‌ها در گل و سایه بید در حال رشد و شکوفایی‌اند. شاعر تأکید می‌کند که اینجا به انتخاب از هفت اقلیم می‌ماند، نشانه‌ای از زیبایی و شگفتی این مکان.
هوش مصنوعی: از دریا، باغی به زیبایی‌های دریا نمایان می‌شود، مانند انعکاسی از چهره معشوق در آینه.
هوش مصنوعی: در این باغ، درختان از هوای تازه و مرطوب بهره‌مند شده‌اند و آب به قدری بالا آمده که از سر درختان عبور کرده است.
هوش مصنوعی: عطر گل به باد می‌رود و شوق پیوند با خاک در دلش وجود دارد، مانند این که از آب حیات یعنی آب خضر سوگند خورده است.
هوش مصنوعی: در هوای او آن‌قدر رطوبت وجود دارد که به خاطر آن، باد به آب تبدیل می‌شود و نامی جدید پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: باید از میان هفت سرزمین، جایی را انتخاب کنی که مانند کشمیر زیبا و دلنشین باشد.
هوش مصنوعی: در اینجا هیچ‌کس ناامید نیست از سرسبزی، زیرا درختان و گل‌ها به خوبی ریشه دوانده‌اند و سایه بیدها بر زمین افتاده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.