ببین آن روی اگر بر سرو بستانت قمر باید

ببین آن زلف اگر بر ماه مشگینت کمر باید

لب و دندان او جوید رخ و زلفین او خواهد

که را مرجان لؤلؤ پوش و مشک گل ببر باید

دو زلف دو رخش بوید دو چشم و دو لبش بوسد

کسی کو را گل و شمشاد و بادام و شکر باید

کسی کش زعفران باید ز روی زرد من جوید

ز روی و لعل او جوید کسی کش درو زر باید

همیشه مهر او جوید کسی کس درد دل باید

همیشه وصل او خواهد کسی کش درد سر باید

بهر تار سر زلفش رباید خود دل و جانی

مرا هر روز با زلفش دل و جان دگر باید

ایا از مه گذر کرده بخوبی مهرت آن جوید

که جانش هر شبی ده بار بر آتش سپر باید

چنان چون بر دل من هست چشمت را ظفر دائم

مرا روزی ببوسیدن بدان دو لب ظفر باید

بیابد آرزوی خویش روزی هرکسی لیکن

ز یزدانش بقا باید ز استادش نظر باید

ستوده بوالمعمر کو معمر کرده گیتی را

بنیکی کار گیتی را چنو خیرالبشر باید

بجوید لفظهای او بخواند نامه های او

کسی کش بی کران علمی بلفظ مختصر باید

ز جود و لفظ او جوید ز دست و کلک او یابد

کسی کش کان روحانی و جسمانی گهر باید

که را از تیغ غم ترسد ز مهر او زره باید

که را از شیر نر ترسد ز مدح او سپر باید

کسی کو را روان باید بصر شهر اندرون فرمان

چو او را هست مرویرا بهر عامی بصر باید

بصد شهرش خرد باید بصد شهرش سخن باید

بصد شهرش گهر باید بصد شهرش هنر باید

عیان این کجا گفتم فزونست از خبر زیرا

عیان مهتران عالم افزون از خبر باید

ببین هنگام گفتارش گرت بحر سخن باید

ببین هنگام کردارش گرت چرخ هنر باید

بدانجائی رسیده است او بهر فضلی کجا خواهد

فلک باید سریر او و تاج او قمر باید

ایا دائم بداد و جود یار مردم گیتی

ترا یار از همه گیتی خدای دادگر باید

چو خوشی دید شمشیر تو از مغز بداندیشان

که در مغز بداندیشان روز و شب مقر باید

همیشه خفتنش در دل همیشه رفتنش در سر

شرابش خون دل باید طعامش مغز سر باید؟

ز هرکس بیشتر بوده است هرجائی مرا نیکی

بفضل تو ز هرجائیم اینجا نیک تر باید

بدست میر خلعتهات هر روزم همی بخشد

بدست تست نتوانم فرو بیش از تو زر باید؟

درخت بخت تو دائم بپیروزی ببر بادا

درخت بخت آزادان ز فیروزی ببر باید