هوش مصنوعی: شاعر از احساس عذاب وجدان و شرم ناشی از گناه سخن می‌گوید. او می‌خواهد با گریه کردن از بار گناهانش رهایی یابد و با اشک‌ها نامه‌اش را که نماد زندگی‌اش است، پاک کند. او به این درک می‌رسد که عمر نمی‌تواند همیشه به او وفا کند، بنابراین گریه و ابراز احساساتش را ضروری می‌داند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر از احساس عذاب وجدان و شرم ناشی از گناه سخن می‌گوید. او می‌خواهد با گریه کردن از بار گناهانش رهایی یابد و با اشک‌ها نامه‌اش را که نماد زندگی‌اش است، پاک کند. او به این درک می‌رسد که عمر نمی‌تواند همیشه به او وفا کند، بنابراین گریه و ابراز احساساتش را ضروری می‌داند.
هوش مصنوعی: شاید به خاطر گناه‌هایم آن‌قدر شرمنده شوم که از چشمانم اشک بریزد و مانند باران بهاری بر خود ببارم.
هوش مصنوعی: باید اشکی بریزم تا نوشته‌هایم پاک شود، زیرا عمر به انسان وفا نمی‌کند، مثل گریه‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن شب که من از فراق تو خون گریم
باری بنظاره آی تا چون گریم
هر لحظه هزار قطره افزون گریم
هر قطره بنوحه ای دگر گون گریم
آن شب که من از فراق تو خون گریم
باری بنظاره آی تا چون گریم
هر لحظه هزار قطره افزون گریم
هر قطره بنوحه‌ای دگرگون گریم
در هجر تو من ز شمع افزون گریم
وانگه چو صراحی اشک گلگون گریم
چون ساغر باده ام که از دلتنگی
چون نالۀ چنگ بشنوم خون گریم
رفتی و ز رفتن تو من خون گریم
وز غصهٔ افزون تو افزون گریم
نی خود چو تو رفتی ز پیت دیده برفت
چون دیده برفت بعد از او چون گریم
از هفت سپهر اگر چه افزون گریم
بر کشته هفتاد و دو تن چون گریم
یک چشم سزای لعل بی آب تو نیست
هفتاد هزار سال اگر خون گریم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.