فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰

از شرم گناه شاید از خون گریم

از ابر بهار بر خود افزون گریم

اشگی باید که نامه‌ام شسته شود

چون عمر وفا نمی‌کند چون گریم