|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق خود را نسبت به یک معشوق بیان می‌کند. او از عشق خود به معشوق و زحماتی که برایش متحمل شده، سخن می‌گوید. شاعر خودش را به پروانه‌ای تشبیه می‌کند که در آتش عشق می‌سوزد و از بی‌توجهی معشوق به درد و رنجش گله می‌کند. همچنین، او از بی‌خیالی دلش نسبت به زلف یار صحبت می‌کند و سوال می‌کند که چرا دلش به خطر نمی‌اندیشد. این احساسات نشان‌دهنده‌ی عمیق‌ترین شکل عشق و سوختن در آن است.
هوش مصنوعی: تو با زیبایی چهره‌ات آتش به دل من زده‌ای و مثل پروانه در آتش من پرواز می‌کنم. تو حتی به خون ناحق من توجهی نکردی.
هوش مصنوعی: چرا ای دل شجاع، از دام زلف معشوق نترسیدی و خود را در خطر انداختی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.