هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دوست خود می‌گوید که اگر از او فرار کند، خوی او تغییر نخواهد کرد و در هر گفت‌وگویی تندخو می‌ماند. او به دوستی با افراد ناپاک اشاره کرده و هشدار می‌دهد که این ارتباطات می‌تواند باعث بد شدن او شود. در نهایت، او از دوستش می‌خواهد که از معاشرت با افراد بد دوری کند تا از زشتی‌ها دور بماند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دوست خود می‌گوید که اگر از او فرار کند، خوی او تغییر نخواهد کرد و در هر گفت‌وگویی تندخو می‌ماند. او به دوستی با افراد ناپاک اشاره کرده و هشدار می‌دهد که این ارتباطات می‌تواند باعث بد شدن او شود. در نهایت، او از دوستش می‌خواهد که از معاشرت با افراد بد دوری کند تا از زشتی‌ها دور بماند.
هوش مصنوعی: ای دوست، با یک کلمه از من دوری می‌کنی، در حالی که خودت به هر حرفی تندخو هستی.
هوش مصنوعی: به خاطر این که با افراد بد معاشرت کردی، دچار مشکلات و سختی‌هایی شده‌ای. از نشستن با آنها دوری کن تا به زشتی‌ها دچار نشوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی
در جستن وصل آب رخ خود ریزی
با یار چنان شبی که صد عمر دراز
بنشینی اگر از سر جان برخیزی
از باد اگر سبق بری در تیزی
چون خاک اگر هزار رنگ آمیزی
چون آب محبت علی نیست تو را
آتش ز برای خود همی انگیزی
ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی
باید که زهیچ زحمتی نگریزی
شرط است که چون تو پای در عشق نهی
اول گامی زکام خود برخیزی
زیبد اگر از تنگدلی بگریزی
در خرّمی و عیش فراخ آویزی
هم باده، گرت بجان ستانی میلست
هم جرعه ، اگگر دل دهدت خون ریزی
در دل چو شراب وصل ما میریزی
باید چو خمار گیردت نگریزی
با وصل منت اگر نشستی باید
با هر چ نشسته‌ای ازان برخیزی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.