ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۰ ای سرو روان بر چمن و باغ دلم وی لاله نو شکفته در داغ دلم رفتی و نماند یادگار ایدل و جان از آتش رخسار تو جز داغ دلم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به معشوقش اشاره می‌کند که مانند درخت سرو بر روی چمن و گل لاله‌ای نو روییده در دل اوست. معشوق رفته و یادگاری از خود به جا نگذاشته است. در نهایت، تنها چیزی که از او مانده، داغ و سوز دل شاعر است.
هوش مصنوعی: ای سرو زیبا که در چمن و باغ قلب من می‌رقصید، تو مثل لاله‌ای تازه شکفته در غم و اندوه دل من هستی.
هوش مصنوعی: تو رفتی و هیچ نشانه‌ای از تو باقی نمانده است؛ جز داغی در دل که ناشی از آتش و زیبایی چهره‌ات است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.