ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۰

ای سرو روان بر چمن و باغ دلم

وی لاله نو شکفته در داغ دلم

رفتی و نماند یادگار ایدل و جان

از آتش رخسار تو جز داغ دلم