هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالاتی از شرم و بزرگی می‌پردازد. شاعر به شرایطی اشاره می‌کند که ابر از شرم، عرق می‌ریزد و در پی کسب محبوبیت و کارهای نیک برمی‌آید. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که هیچ کس در مقام سروری به اندازه تو بزرگ نیست و تو تنها کسی هستی که به حق و حقیقت، گوهر بخشیده‌ای.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالاتی از شرم و بزرگی می‌پردازد. شاعر به شرایطی اشاره می‌کند که ابر از شرم، عرق می‌ریزد و در پی کسب محبوبیت و کارهای نیک برمی‌آید. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که هیچ کس در مقام سروری به اندازه تو بزرگ نیست و تو تنها کسی هستی که به حق و حقیقت، گوهر بخشیده‌ای.
هوش مصنوعی: ای که از خجالت، عرق ابر بر زمین ریخته و بر تمامی جهان به خاطر کارهایت پیشی گرفته‌ای.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند تو که بخشنده‌ی گوهرها و سرور حقیقی هستی، هرگز بر تخت رهبری و مقام شامخ نشسته نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کی باشد و کی لباس هستی شده شق
تابان گشته جمال وجه مطلق
دل در سطوات نور او مستهلک
جان در غلبات شوق او مستغرق
انصاف ز اختلافِ ایامِ فرق
پیدا کردی به گفتِ حق را الحق
آنجا که کمالِ کبریای قدم است
توحیدِ من و تو کفر باشد مطلق
شب تیره و صبح گشته روشن زافق
چون عارض دلدار ز پیروزه تتق
دریاب صبوح را و نومید مباش
کافزون ز شمارست بدادار طرق
ای لعل لبت برده ز یاقوت سبق
ریحان ز حیا پیش خطت شسته ورق
گر سرو زند لاف که چون قد توام
مشنو سخنش که الطویل الاحمق
کی باشد کی لباس هستی شده شق
تابان گشته جمال وجه منطق
دل در سطوات نور او مستهلک
جان در غلبات شوق او مستغرق
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.