هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید که تا زمانی که از بزرگی و زیبایی تو بهره‌مند شدم، زندگی‌ام سرشار از نعمت بود. اما اکنون از این نعمت محروم شدم و احساس می‌کنم که زیبایی‌ام تحت تأثیر قرار گرفته و عشق و زیبایی‌ام از دست رفته است. در واقع، او به نوعی از دست دادن عشق و زیبایی خود صحبت می‌کند و می‌گوید که این جدایی باعث کاهش ارزش و زیبایی وجودش شده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید که تا زمانی که از بزرگی و زیبایی تو بهره‌مند شدم، زندگی‌ام سرشار از نعمت بود. اما اکنون از این نعمت محروم شدم و احساس می‌کنم که زیبایی‌ام تحت تأثیر قرار گرفته و عشق و زیبایی‌ام از دست رفته است. در واقع، او به نوعی از دست دادن عشق و زیبایی خود صحبت می‌کند و می‌گوید که این جدایی باعث کاهش ارزش و زیبایی وجودش شده است.
هوش مصنوعی: وقتی از گل تو سیراب شدم، حشیش دیگر به من سودی نرساند. من از تو جدا شدم مانند کسی که از بهشت دور افتاده باشد.
هوش مصنوعی: وقتی نسیمی وزید، زیبایی‌ات به پرواز در آمد. شک و تردیدی نیست که زیبایی‌ات همچون پر پرنده‌ای به سمت من خواهد آمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دارم گنهان ز قطره باران بیش
از شرم گنه فگنده‌ام سر در پیش
آواز آید که سهل باشد درویش
تو در خور خود کنی و ما در خور خویش
صد بار زمن شنیده بودی کم و بیش
کایزد همه را هر چه کنند آرد پیش
در کرده خویش مانده ای ای درویش
چه چون کندی فزون زاندازه خویش
اندر دو جهان هر چه ترا آید پیش
مقبول نباشد آن ترا ای درویش
جان زخم سر زلف تو گرداند ریش
دل زان دو لب لعل تو می باید عیش
تا تیره نکردی ، ای نگار ، از لب خویش
یاقوت که به بود بها دارد بیش
ای برده دل من چو هزاران درویش
بی رحمیت آیین شد و بد عهدی کیش
تا کی گویی ترا نیازارم بیش
من طبع تو نیک دانم و طالع خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.