آمد سخنم بلطف چون جانش دار
ور خود همه کفرست چو ایمانش دار
در خلوت خاص خود بپرورده امش
زنهار که از عوام پنهانش دار
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آمد سخنم بلطف چون جانش دار
ور خود همه کفرست چو ایمانش دار
در خلوت خاص خود بپرورده امش
زنهار که از عوام پنهانش دار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان لطافت و ارزشی می‌پردازد که به یک حقیقت یا موضوع خاص داده شده است. شاعر می‌گوید که اگرچه این حقیقت ممکن است برای برخی به نظر کفر بیاید، اما او با محبت و دقت آن را در درون خود پرورانده است و از دیگران خواسته تا این گنجینه از دید عموم پنهان بماند. در واقع، تاکید بر حفظ این حقیقت در خلوت و دور از چشم عوام وجود دارد.
هوش مصنوعی: سخنم را با محبت و نرمی بیان می‌کنم، زیرا اگر آن را با خود او در میان بگذارم، همه چیز غیر معقول و نادرست می‌شود.
هوش مصنوعی: در جایی که فقط خودم هستم، این راز را پرورش داده‌ام و از تو می‌خواهم که آن را از مردم عادی پنهان نگه‌داری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.