ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۲

آمد سخنم بلطف چون جانش دار

ور خود همه کفرست چو ایمانش دار

در خلوت خاص خود بپرورده امش

زنهار که از عوام پنهانش دار