هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی دندان‌های یک غنچه که در حال خندیدن است اشاره می‌کند. او چشمش به دندان‌های آن غنچه می‌افتد و به یاد قطره‌های شبنم می‌افتد که بر روی گل‌ها می‌درخشند. در واقع، دندان‌های غنچه باعث می‌شود که شاعر به زیبایی و لطافت طبیعت فکر کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی دندان‌های یک غنچه که در حال خندیدن است اشاره می‌کند. او چشمش به دندان‌های آن غنچه می‌افتد و به یاد قطره‌های شبنم می‌افتد که بر روی گل‌ها می‌درخشند. در واقع، دندان‌های غنچه باعث می‌شود که شاعر به زیبایی و لطافت طبیعت فکر کند.
هوش مصنوعی: چشمم که به آن دندان‌ها افتاد، گویی که از چشمانم گوهرهای درخشانی سقوط کردند.
هوش مصنوعی: دندان او شبیه قطرات شبنم است که در دهان غنچه‌ای خندان قرار گرفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.