گنجور

 
ابن یمین

ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ

غرقه شده از رشک تو در خون گل سرخ

همچون جگر لاله دلم سوخته شد

تا چهره بر افروخته ئی چون گل سرخ