طمع ابن یمین چیست ز کرم کرمت
خود بدانی چو در آن صرف کنی اندیشه
هست آن میوه که از لطف بود چهره نمای
دانه از باطن او همچو پری از شیشه
با همه لطف که دارد نخورم خون دلش
خرم آنکس که کند خوردن خونش پیشه
قوت خونش اگر در تن روباه رود
شیر گیری کند ار روی نهد در بیشه
ندهد این بجز آن راد که چون رنده بود
دور باد آنکه ترا شد سوی خود چون تیشه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به طمع و خیانت انسان‌ها اشاره می‌کند. او به زیبایی میوه و لطفی که خداوند به انسان‌ها عطا کرده، توجه دارد و می‌گوید که هر چند انسان‌ها از این لطف بهره‌مندند، اما نمی‌توانند بدون غم و درد دیگران از آنها استفاده کنند. همچنین، او به بی‌وفایی و نامردی بعضی از افراد اشاره می‌کند که به سادگی به دیگری آسیب می‌زنند. در نهایت، شاعر خواستار آن است که انسان‌ها از این ویژگی‌های منفی فاصله بگیرند و در زندگی خود فردی باوفا و نیکوکار باشند.
هوش مصنوعی: ابن یمین از بخشندگی و بزرگواری تو چه توقعی دارد؟ آیا نمی‌دانی که وقتی از آن کرم خود استفاده می‌کنی، در واقع برای دیگران هم فکری کردی؟
هوش مصنوعی: میوه‌ای وجود دارد که زیبایی‌اش از لطف و محبت سرچشمه می‌گیرد، دانه‌ای که درون آن پنهان است، شبیه پری‌ای است که از شیشه نمایان شده است.
هوش مصنوعی: من با همه محبت و لطفی که او دارد، نمی‌توانم خون دلش را بخورم. خوشبخت کسی است که این کار را به عنوان شغل خود انتخاب کرده باشد.
هوش مصنوعی: اگر نیروی خون او در تن روباه باشد، شیر هم می‌تواند از روی او در جنگل تقاضای قوت کند.
هوش مصنوعی: تنها کسی که به تو توجه نخواهد کرد، کسی است که مانند سنگی در کنار تو قرار دارد. اما اگر به سمت او بروی، مانند تیشه‌ای به کار می‌آید که به هدفش نزدیک می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.