|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این قطعه شاعر از ناامیدی و درد خود سخن میگوید. او نمیداند از چه چیزی باید اندوهگین باشد در حالی که مهر و محبت خداوند بر همهجا نور میافشاند. او به این فکر میکند که چگونه میتوان از درد و کینهٔ موجود رهایی یافت. همچنین به زیبایی گل نیلوفری اشاره میکند که در دل گلشن نمیتواند شکوفا شود و این نمادی از حسی از ناپایداری و غم در این دنیا است. شاعر در نهایت به آرزوی دلهای مهربان در این جهان اشاره میکند.
هوش مصنوعی: نمیدانم از چه چیزی باید سوگوار باشم در حالی که آسمان در بسته است، چون نور خورشید در همه جا روشن است.
هوش مصنوعی: کدام مهر را میتوانی از تیرگی hatred او دور نگهداری؟ حتی اگر خود را به پوستهای محکم بپوشانی، مانند ماهیانی که زره به تن دارند، باز هم نمیتوانی از تأثیر او بگریزی.
هوش مصنوعی: گلی چون من در باغ نیلوفر، به آرزوی دلسوزان هرگز شکوفا نشد. در این باغ، در دنیا.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.