الهی معاصی ابن یمین
اگر چه ز غایت بسی در گذشت
نماند و گر هست در آب و خاک
اگر باد عفوت بدو برگذشت
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
الهی معاصی ابن یمین
اگر چه ز غایت بسی در گذشت
نماند و گر هست در آب و خاک
اگر باد عفوت بدو برگذشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به معاصی ابن یمین اشاره می‌کند و می‌گوید که هرچند این معاصی بسیار است و بسیاری از آنها گذشت شده، اما هنوز هم در دنیای مادی یعنی آب و خاک وجود دارند. اگر بادی از عفو به سوی این معاصی بوزد، می‌تواند آنها را بکاهد.
هوش مصنوعی: خدایا، گناهان ابن یمین اگرچه به حدی بسیار و بزرگ هستند، ولی من از آنها عبور می‌کنم.
هوش مصنوعی: اگر وجودی در آب و خاک باشد، اما باد عفوت (برکت و طراوت) به آن نرسد، دیگر ماندگاری نخواهد داشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به روم و به هندوستان برگذشت
ز دریا و تاریکی اندر گذشت
چنان زدش زوبین کزو درگذشت
ز پا تن ببرد پای از سر گذشت
کنون کار از اندازه اندر گذشت
ز گردن همان آب بر سر گذشت
شبی بر نشست از فلک برگذشت
به تمکین و جاه از ملک درگذشت
بگفت این و دامن کشان برگذشت
روان همچو سرو روان درگذشت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.