|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی اهمیت رهایی از طمع و وابستگی به چیزهای مادی می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که اگر از طمع خود دست بکشیم، دیگر نیازی به ترس از کسی نخواهیم داشت. روزی که از خزانه دیگران برمی‌داریم، باید بدانیم که هیچ‌چیز را نباید به عنوان مکاس و پاداش از کسی انتظار داشته باشیم. آنچه مقدر شده، باید سپاس‌گزاری شود، نه اینکه بر دوش دیگران بیفتد. نهایتاً، شاعر نصیحت می‌کند که از افراد پست و ذلیل هیچ‌چیز را نخواهیم، زیرا آنها نخواهند توانست ما را به مقام و ارزشی رسانند.
هوش مصنوعی: اگر از طمع و آرزوهای بی‌پایه بگذری، هیچ نیکویی از کسی نمی‌ترسی و همیشه آرام خواهی بود.
هوش مصنوعی: روزی کسی برای درخواست کمک به خزانه‌دار مراجعه کرد، اما خزانه‌دار هیچ چیزی برای او نداشت و نتوانست کمکی کند.
هوش مصنوعی: اگر چیزی برای کسی مقدر شده باشد، او هرگز به خاطر آن شکرگزار نمی‌شود.
هوش مصنوعی: از آدم‌های پست و بی‌ارزش هیچ چیزی نخواه، زیرا حتی اگر برایت وعده‌هایی دهند، هرگز به حقیقت نخواهد پیوست و به بار نخواهد نشست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.