گنجور

 
ابن یمین

کردگارا بعذاب ار چه که بس نزدیکم

از در مغفرت خویش مگردانم دور

ظلمت معصیتم نور و نوا برد ز کار

بکرم باز رسان از ظلماتم سوی نور

عفو و غفران چو هم از جمع صفاتست ترا

که بهنگام خود آیند یکایک بظهور

گر نبخشی گنه ما که ظلومیم و جهول

بچه دانند خلایق که عفوی و غفور

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode