هر که را داد نعمتی ایزد
و او از و نی چشاند و نه چشد
ملک الموت را بقا بادا
تا ز قهرش بیک نفس بکشد
و آنگه آنرا بسان جان از وی
بستاند بدیگری بخشد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
هر که را داد نعمتی ایزد
و او از و نی چشاند و نه چشد
ملک الموت را بقا بادا
تا ز قهرش بیک نفس بکشد
و آنگه آنرا بسان جان از وی
بستاند بدیگری بخشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این هستند که هر کسی که از نعمت‌های خداوند بهره‌مند می‌شود و این نعمت‌ها را نمی‌شناسد و شکرگزار نیست، مطمئناً روزی باید با از دست دادن آنها مواجه شود. همچنین به ملک الموت اشاره شده که باید تا زمانی که می‌تواند، از قهر الهی فاصله بگیرد و در نهایت، زندگی را از آن فرد بگیرد و به شخص دیگری بدهد.
هوش مصنوعی: هر کسی که خدایی به او نعمتی عطا کند و او از آن بهره‌مند نشود، باید بداند که از آن نعمت بهره‌ای نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: باشد که ملک الموت همیشه باقی بماند تا از شدت خشمش حتی یک نفس هم کشته نشود.
هوش مصنوعی: سپس او آن را مانند جانش از او می‌گیرد و به دیگری می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.