|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که شادی تنها برای کسی است که بر مقام کدخداییش دست یافته است، اما این شادی موقتی است و پس از مدتی به ذلت و بندگی تبدیل می‌شود. این فرد اگرچه ممکن است آگاه باشد و راه‌های فرار را بشناسد، اما به سبب وابستگی‌هایی که دارد، نمی‌تواند از این وضعیت رها شود. در واقع، حتی با رسیدن به قدرت، انسان ممکن است در زنجیرهای عشق و تعلقات گرفتار شود.
هوش مصنوعی: شادی و خوشحالی هر فردی که به مقام رهبری و کدخدایی می‌رسد، شاید تنها برای مدت کوتاهی به طول بینجامد، مانند دوران گل و شکوفه که زودگذر است.
هوش مصنوعی: پس از آن، آن انسانی که آزاد و عزیز است، در فشار و تنگی ذلت قرار خواهد گرفت.
هوش مصنوعی: انسان هرگز نمی‌تواند از سرنوشت خود فرار کند، حتی اگر به تمام راه‌های ممکن آگاه باشد.
هوش مصنوعی: چون بر پای و گردن او همیشه زنجیر و مهر زن و بنده است، در واقع او تحت کنترل و تسلط قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.