گنجور

 
حزین لاهیجی

قناعت چون گهر، با ساغر و مینای خودکردم

چو چشم خوش نگاهان، مستی از صهبای خود کردم

نمی آید ز رشک، از سینه تا لب هرگز آوازم

دلم هر شیونی می خواست در صحرای خود کردم

 
sunny dark_mode