هر حلقه که در آن زلف دوتاست
دام دگری بهر دل ماست
بیماریِ ماست زان چشمِ دُژَم
تنهاییِ ما زآن زلفِ دوتاست
باز این چه بلاست؟ ای تُرک پسر
ای تُرک پسر! باز این چه بلاست
عرضم به تو بود از دست رقیب
از دست تو عرض، پیش که رواست
یار آمد و زلف افشانده به دوش
دیوانه شدیم زنجیر کجاست
دیوانه شوید، بیگانه شوید
کاین عقل و خرد دام عقلاست
یا علم و عمل یا شور و جنون
کز این دو برون رنج است و عناست
ای خلق خدای آواز کنید
کآواز عموم، آواز خداست
این کشور کیست در دست عدو؟
این کشور ماست، این کشور ماست
ما را بشکست پرخاش ملوک
پرخاش ملوک مرگ فقراست
این یک به شمال، آن یک به جنوب
این یک به جفا، آن یک به ملاست
در مغرب ملک جنگ است و جدال
در مشرق ملک قتل است و ثفاست
در خطهٔ فارس جوش است و خروش
در ملک عراق شور است و نواست
ایران ضعیف، میران جبان
خصمان جسور پیش آمده راست
نی نیست چنین، کایران پس از این
جان در نظرش بی‌قدر و بهاست
از جان چو گذشت انسان ضعیف
انجام دهد هر کار که خواست
بر درد بهار کس پی نبرد
آن کس که چشید داند که چه‌هاست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به توصیف وضعیت عاشقانه و دردهای ناشی از آن می‌پردازد. او به زلف محبوب اشاره می‌کند که باعث تنهایی و رنج اوست. همچنین از مخاطب خود می‌خواهد که درباره مشکلات اجتماعی و جنگ‌ها در سرزمین ایران آگاهی بیشتری پیدا کند. شاعر، با ابراز احساسات شدید، بر ضعف و ناتوانی جامعه تأکید می‌کند و اینکه چگونه انسان‌ها در برابر مشکلات و رنج‌ها باید واکنش نشان دهند. همچنین اشاره می‌کند که درگیری‌ها و اختلافات میان کشورها و قدرت‌ها تنها به بدبختی بیشتر می‌انجامد و در نهایت از همه می‌خواهد که به حقیقت و عمق رنج‌ها نیندیشند مگر آن‌که خود تجربه‌اش کرده باشند.
هوش مصنوعی: هر بار که در گیسوی او حلقه‌ای وجود دارد، دام دیگری برای دل ما فراهم می‌شود.
هوش مصنوعی: بیماری ما به خاطر نگاه خیره و غمگین است و تنهایی‌مان نیز به خاطر آن زلف‌های دوش‌دیدار است.
هوش مصنوعی: این چه مصیبت و دردسری است؟ ای پسر ترک، ای پسر ترک! این بار چه اتفاقی افتاده است؟
هوش مصنوعی: من به تو می‌گویم که از دست رقیب رنج می‌برم، ولی از تو هم به دلایل مختلفی آسیب دیده‌ام. حالا باید بگویم که این موضوع را با که در میان بگذارم؟
هوش مصنوعی: دوست آمد و موهایش را به دوش انداخت. ما دیوانه شدیم و حالا نمی‌دانیم زنجیر کجاست.
هوش مصنوعی: اگر دیوانه و مجنون شوید و از خودتان بی‌خبر باشید، بهتر است؛ زیرا عقل و درک انسان، او را در قید و بند می‌گذارد و مانع از آزادی واقعی‌اش می‌شود.
هوش مصنوعی: یا باید علم و عمل داشته باشی، یا شور و عشق، چون اگر از این دو خارج شوی، دچار رنج و مشکل خواهی شد.
هوش مصنوعی: ای مردم، ندای خود را بلند کنید که صدای همگان، صدای خداوند است.
هوش مصنوعی: این سرزمین کجاست که در دست دشمن است؟ این سرزمین متعلق به ماست، این سرزمین متعلق به ماست.
هوش مصنوعی: خشم و حُبِ پادشاهان باعث نابودی و آسیب به مردم ضعیف می‌شود.
هوش مصنوعی: یکی به سمت شمال می‌رود، دیگری به سمت جنوب. یکی به سخت‌گیری و بی‌رحمی مشغول است، و دیگری به نرم‌خویی و ملایمت.
هوش مصنوعی: در غرب کشور، درگیری و جنگ وجود دارد و در شرق، قتل و خونریزی فراوان است.
هوش مصنوعی: در سرزمین فارس، انرژی و هیجان زیادی وجود دارد و در عراق، فضا پر از شور و آواز است.
هوش مصنوعی: ایران که ضعیف شده است، باعث شده که دشمنان شجاع و جسور به جلو بیایند.
هوش مصنوعی: این فردی که از نی وجود دارد، این‌گونه نیست که پس از این، جان ایرانیان در نظرش ارزشی نداشته باشد.
هوش مصنوعی: وقتی انسان از حد تحمل خود فراتر برود و به مرحله‌ای برسد که جانش را در خطر بیندازد، قادر است هر کاری که بخواهد انجام دهد.
هوش مصنوعی: کسی که طعم بهار را چشیده، می‌داند که درد و سختی آن چه معنایی دارد و دیگران نمی‌توانند عمق این تجربه را درک کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.