هوش مصنوعی: این شعر به ستایش خداوندی می‌پردازد که جایی ندارد و مکانش لامکان است. او زیبایی و صفا را به موجودات هدیه می‌دهد و روز و شب و آفرینش را به وجود می‌آورد. همچنین، هر انسانی را روزی می‌دهد و مراقب بندگانش است.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش خداوندی می‌پردازد که جایی ندارد و مکانش لامکان است. او زیبایی و صفا را به موجودات هدیه می‌دهد و روز و شب و آفرینش را به وجود می‌آورد. همچنین، هر انسانی را روزی می‌دهد و مراقب بندگانش است.
هوش مصنوعی: خدایی که در هیچ جایی قابل دسترسی نیست، زیبایی و جمال همچون گلروبان را به جهانیان عطا کرده است.
هوش مصنوعی: خداوندی که روز و شب و موجودات را خلق کرده است، و اوست که به هر موجودی روزی می‌دهد و آن را تأمین می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر آن نامهربانم مهربان بی
چرا از دیدگانم خون روان بی
اگر دلبر بمو دلدار می‌بو
چرا در تن مرا نه دل نه جان بی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.