نوای نالهٔ غم اندوته ذونه
عیار قلب و خالص بوته ذونه
بیا سوتهدلان با هم بنالیم
که قدر سوتهدل دلسوته ذونه
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
نوای نالهٔ غم اندوته ذونه
عیار قلب و خالص بوته ذونه
بیا سوتهدلان با هم بنالیم
که قدر سوتهدل دلسوته ذونه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
این شعر در بیان این است که حال عاشقان را فقط عاشقان و دلسوختگان عشق میفهمند و دل سوخته، معیار عشق حقیقی است؛ مثل کوره آتشی که طلای ناخالص و خالص را از هم جدا میکند.
نوای گریه غم را یک آدم غمگین میفهمد؛ زر خالص و زر تقلبی را بوته کوره زرگری تشخیص میدهد.
ای عاشقان بیایید باهم بنالیم که قدر دل سوخته را فقط سوختهدلان میدانند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.