بیته گلشن به چشمِم گلخن آیو
واته گلخن به چشمِم گلشن آیو
گُلِم ته، گُلبنِم ته، گلشنِم ته
که واته مرده را جان بر تن آیو
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
بیته گلشن به چشمِم گلخن آیو
واته گلخن به چشمِم گلشن آیو
گُلِم ته، گُلبنِم ته، گلشنِم ته
که واته مرده را جان بر تن آیو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به زیبایی و سرزندگی گل و گلستان اشاره دارد. شاعر گلستان را به عنوان مکانی زیبا و پر از زندگی توصیف میکند و گلخن را در مقایسه با گلشن میبیند. او بیان میکند که حتی در دنیای مردگان هم زیبایی و روح زندگی وجود دارد. در واقع، این اشعار به ارتباط بین زیبایی، زندگی و مرگ اشاره دارد.
هوش مصنوعی: به نظر میرسد که در ذهن من، گلستان بیپایان است، اما وقتی به محیط خود نگاه میکنم، تنها زمینی خالی و بیثمر به چشمم میآید. در حالی که واقعیت اینجا، تنها یک زمین بیحاصل است، در تصور من همهچیز درخشان و زیباست.
هوش مصنوعی: من را گل و لای زیبا احاطه کرده است، تو به من زندگی میبخشی و کسی که مرده است را دوباره زنده میکنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صدای چاوشان مردن آیو
بگوش آوازهٔ جان کندن آیو
رفیقان میروند نوبت به نوبت
وای آن ساعت که نوبت وامن آیو
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.