هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و سوزی که بابت دوری معشوق حس می‌کند سخن می‌گوید. او به عشق و انتظارش اشاره می‌کند و از معشوق درخواست می‌کند که به او بپیوندد، زیرا تحمل این فاصله و غم برایش دشوار است. شاعر به وضوح می‌گوید که نمی‌تواند با چهره‌ای زرد و مملو از رنج به زندگی ادامه دهد و از معشوق می‌خواهد که هر چه زودتر نزد او بیاید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و سوزی که بابت دوری معشوق حس می‌کند سخن می‌گوید. او به عشق و انتظارش اشاره می‌کند و از معشوق درخواست می‌کند که به او بپیوندد، زیرا تحمل این فاصله و غم برایش دشوار است. شاعر به وضوح می‌گوید که نمی‌تواند با چهره‌ای زرد و مملو از رنج به زندگی ادامه دهد و از معشوق می‌خواهد که هر چه زودتر نزد او بیاید.
هوش مصنوعی: از زمانی که به وصال (معشوق) نرسیده‌ام، تا کی باید زندگی کنم در حالی که دلی پر از سوز و درد دارم؟
رخ زرد: در اینجا کنایه‌است از ناامیدی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.