ز وصلت تا به‌کی فرد آیم و شم
جگر پر سوز و پر درد آیم و شم
به‌مو گویی که در کویم نیایی
مو تا کی با رخ زرد آیم و شم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ز وصلت تا به‌کی فرد آیم و شم
جگر پر سوز و پر درد آیم و شم
به‌مو گویی که در کویم نیایی
مو تا کی با رخ زرد آیم و شم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و سوزی که بابت دوری معشوق حس می‌کند سخن می‌گوید. او به عشق و انتظارش اشاره می‌کند و از معشوق درخواست می‌کند که به او بپیوندد، زیرا تحمل این فاصله و غم برایش دشوار است. شاعر به وضوح می‌گوید که نمی‌تواند با چهره‌ای زرد و مملو از رنج به زندگی ادامه دهد و از معشوق می‌خواهد که هر چه زودتر نزد او بیاید.
هوش مصنوعی: از زمانی که به وصال (معشوق) نرسیده‌ام، تا کی باید زندگی کنم در حالی که دلی پر از سوز و درد دارم؟
رخ زرد: در اینجا کنایه‌است از ناامیدی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.