هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به آسمان و جهان سخن می‌گوید. او به گنبد آسمان می‌نگرد و می‌خواهد با آه و درد خود آن را بسوزاند. در عین حال، او به این فکر می‌کند که اگر کارش اینگونه پیش نرود، چه باید انجام دهد یا چگونه باید ادامه دهد. احساسات عمیق و عدم قطعیت در آرزوهای او مشهود است.
دخو در ۹ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۵ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۵۸ نوشته:
این دوبیتی تغییر یافته یکی از دوبیتی های منسوب به روزبهان بقلی شیرازی است. اصل شعر: اگر آهی کشم ، صحرا بسوزم جهان را جمله سرتاپا بسوزم بسوزم عالم از کارم نسازی چه فرمایی بسازی یا بسوزم؟ (ترانه های باباطاهر - به‌کوشش شهرام رجب زاده - ص289)
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به آسمان و جهان سخن می‌گوید. او به گنبد آسمان می‌نگرد و می‌خواهد با آه و درد خود آن را بسوزاند. در عین حال، او به این فکر می‌کند که اگر کارش اینگونه پیش نرود، چه باید انجام دهد یا چگونه باید ادامه دهد. احساسات عمیق و عدم قطعیت در آرزوهای او مشهود است.
هوش مصنوعی: به خاطر یک آه در دل، تمام آسمان را به گونه‌ای به هم می‌زنم که انگار از سر تا پای آن در هم می‌آمیزد و دچار تغییر می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر من برای تو کاری انجام نداده‌ام، تو چه‌طور می‌توانی برای من کاری انجام دهی؟ آیا من باید برای تو تلاش کنم یا تو باید برای من تلاش کنی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.