|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تصویرگری از حالی ناراحت و گرسنه میپردازد. او به بیدل و دیوانهای اشاره میکند که به شدت میگرید. یکی از حضار از او میپرسد چرا اشک میریزد و او پاسخ میدهد که اگرچه گرسنه است، اما اشکهایش به خاطر حسی عمیق و درد درونیاش است. او میخواهد بیان کند که گرسنگی تنها دلیل گریهاش نیست و هنگامی که میبیند دیگران نیز در سختی و گرسنگی هستند، احساسات او شدت میگیرد. در نهایت، او خود را آزادانه در غم و اندوه میبیند و به همین دلیل، به شدت میگرید.
هوش مصنوعی: بیدل دیوانه به شدت گریه میکرد و کسی از او پرسید که چرا اینقدر اشک میریزی.
هوش مصنوعی: گفت اگر من عریان باشم، وقتی به خودم نگاه میکنم، چون گرسنه هستم، میخواهم که چیزی بخورم.
هوش مصنوعی: اگرچه دیگران هوس نان تو را دارند، اما وقتی به سختی و محنت تو فکر میکنند، همانند سنگی به گریه میافتند.
هوش مصنوعی: گفت در نهایت چگونه میتوانم به دهانی نگاه کنم که از آن بینهایت گرسنگی به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: من همچون ابرهای بهار، اشک میریزم و در حال حاضر به شدت غمگین هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.