رابعه یک روز در وقت بهار
شد درون خانهٔ تاریک و تار
سر فرو برد از همه عالم بزیر
همچنان میبود خوش خوش تا بدیر
پیش او شد زاهدی گفت این زمان
خیز بیرون آی وبنگر در جهان
تا ببینی صنع رنگارنگ او
چند باشی بیش ازین دلتنگ او
رابعه گفتش که تو در خانه آی
تا به بینی صانع ای دیوانه رای
تا چه خواهم کرد صنع بحر و بر
صانعم نقدست با صنعم مبر
گر بصانع در دلت راهی بود
در بر آن صنع چون کاهی بود
چون کسی را این چنین راهیست باز
از چه باید کرد بر خود ره دراز
کعبهٔ جان روی جانان دیدنست
روی او در کعبهٔ جان دیدنست
گر چنین بینی جهان بین خوانمت
ورنه نابینای بی دین خوانمت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره رابعه عدویه است که در یک روز بهاری، در خانه‌اش دچار حس تنهایی و کسالت می‌شود. زاهدی به او توصیه می‌کند که از خانه بیرون برود و زیبایی‌های جهان را ببیند. اما رابعه با نشان دادن عمق معنوی‌اش به زاهد می‌گوید که او بیش از هر چیزی به عشق و حضور صانع (خدا) در دلش اهمیت می‌دهد و برای او زیبایی‌های ظاهری دنیا اهمیتی ندارد. او بیان می‌کند که اگر کسی به حقیقت صانع پی ببرد، دیگر نیازی به تماشای جهان ندارد. رابعه در پایان می‌گوید که اگر کسی چنین بینش عمیقی دارد، او را جهان بین می‌خواند و در غیر این صورت او را نابینای بی‌دین می‌داند.
هوش مصنوعی: رابعه روزی در فصل بهار، در خانه‌ای که تاریک و غم‌انگیز بود، قرار گرفت.
هوش مصنوعی: سرش را از همه چیز می‌گیرد و در زیر پناه می‌گیرد، مانند اینکه به خوشی و شادی به زندگی ادامه می‌دهد تا زمانی که به پایان برسد.
هوش مصنوعی: زاهدی در حضور او گفت: اکنون زمان آن رسیده است که برآیی و به تماشای دنیا بپردازی.
هوش مصنوعی: تا وقتی که زیبایی‌های آفرینش او را تماشا کنی، دیگر چرا باید از این حال و زندگی دلگیر و ناراحت باشی؟
هوش مصنوعی: رابعه به او گفت که بیایید به خانه تا بتوانید سازنده و خالق را ببینید، ای دیوانه.
هوش مصنوعی: تا چه زمانی می‌خواهم به زیبایی‌های دریا و زمین بپردازم، در حالی که زیبایی واقعی در کنار من حاضر است؟
هوش مصنوعی: اگر در دل تو نشانه‌ای از سازنده وجود داشته باشد، در مقابل آن ساخته، همچون کاهی ناچیز خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر کسی به این صورت در مسیر خود قرار گرفته باشد، باید بپرسیم چه باید کرد که راه طولانی‌تری را برای خود ایجاد نکند.
هوش مصنوعی: دیدن جمال محبوب، همانند دیدن کعبه برای جان انسان است. وقتی که انسان به کعبهٔ دل خود نگاه می‌کند، در واقع زیبایی معشوق را در آن‌جا مشاهده می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر جهان را به درستی ببینی، تو را بینا می‌دانم؛ اما اگر نتوانی این کار را انجام دهی، تو را نابینای بی‌ایمان تصور می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.