|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به حسرت و ناتوانی عاشق در مقابل زیباییهای محبوب اشاره دارد. شاعر از دور شدن زلف معشوق و تأثیر آن بر دلش سخن میگوید و احساس میکند که هیچ کاری از دستش برنمیآید. او همچنین به این نکته اشاره میکند که اگر بخواهد خود را به زلف معشوق ببندد، در واقع هیچ اقدام مؤثری نمیتواند انجام دهد، زیرا همه چیز به محبوب بستگی دارد. بنابراین، این اشعار نشاندهندهی احساس ضعف و وابستگی عاطفی است.
هوش مصنوعی: وقتی که موهای تو از نظر من دور شد، چه کاری از دستم برمیآید؟ دل من را به هم ریختهای، چه کاری میتوانم بکنم؟
هوش مصنوعی: اگر من زلف تو را مانند کمری دور خودم ببندم، آن کمر من مثل زنجیری خواهد بود. چه کاری از دست من برمیآید؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.