هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و نورانی بودن چهرهٔ محبوب اشاره دارد که چون آفتاب درخشان است. در مقابل، پشت سیاه او نمادی از غم یا سختی‌های زندگی است. شاعر بیان می‌کند که به خاطر چهرهٔ زیبای محبوبش، آفتاب و ماه نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند و به نوعی از او روشنایی می‌گیرند. در مجموع، شعر از تضاد زیبایی و سختی‌ها سخن می‌گوید و تأثیر عشق بر جهان را نشان می‌دهد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و نورانی بودن چهرهٔ محبوب اشاره دارد که چون آفتاب درخشان است. در مقابل، پشت سیاه او نمادی از غم یا سختی‌های زندگی است. شاعر بیان می‌کند که به خاطر چهرهٔ زیبای محبوبش، آفتاب و ماه نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند و به نوعی از او روشنایی می‌گیرند. در مجموع، شعر از تضاد زیبایی و سختی‌ها سخن می‌گوید و تأثیر عشق بر جهان را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: ای چهره‌ات چون آفتاب است و پشتت مانند تاریکی، بدون پشتوانه‌ات، ماه نیز نمی‌تواند بر روی زمین بتابد.
هوش مصنوعی: از چهره‌ی تو، نور خورشید محو می‌شود و به خاطر زیبایی‌ات، ماه نیز از روی دست خود خجالت می‌کشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با روز رخ تو گرچه ای دوست چو ماه
از روز و شب جهان نبودم آگاه
بنمود چو چشم بد فروبست آن ماه
شبهای فراق تو مرا روز سیاه
اندر شش و چار غایب آید ناگاه
در هشت و دو اسب خویش دارد کوتاه
در هفتم و سوم بفرستد چیزی
اندر نه و پنچ و یک بپردازد راه
گویند که معشوق تو زشتست و سیاه
گر زشت و سیاهست مرا نیست گناه
من عاشقم و دلم بر او گشته تباه
عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه
بر دل دارد لاله یکی داغ سیاه
دارد سمن اندر زنخش سیمین چاه
بر فرق سر نرگس از زر کلاه
بر فرق سر چکاوه یک مشت گیاه
تا دست من از دامن تو شد کوتاه
دستی زده ام بدامن ناله و آه
یا در دل تو اثر کند ناله من
یا خرمن عمر من بسوزد ناگاه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.