|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ما یادآوری می‌کند که زندگی دنیا ناپایدار و گذراست. زمان ما به سرعت می‌گذرد و نباید به غرور و تکبر در برابر خاک و طبیعت بپردازیم، زیرا این دنیا و چیزهایی که به آن وابسته‌ایم، واقعی و دائمی نیستند. در واقع، این خاک تنها جایی برای زندگی موقتی ماست و در نهایت باید به آن توجه کنیم.
هوش مصنوعی: ای دل، آیا می‌دانی که زندگی دنیا موقتی و گذراست؟ اکنون که زمان تو به پایان رسیده است، برو که وقت دیگری در پیش است.
هوش مصنوعی: به خاک نرو با تکبر و بر روی زمین هم نشین شو، زیرا این خاک فقط نشانه‌ای از بدن نیست، بلکه روح و جوهره‌ای عمیق‌تر در آن نهفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای مه که رخت آینه هر نظریست
مغرور مشود اگر ز خویشت خبریست
فانوس صفت بحسن خود گرم مشو
چون پرتو حسن تو ز نور دگریست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.