در ده ما بود برنایی چو ماه
اوفتاد آن ماه یوسف‌وش به چاه
در زبر افتاد خاک او را بسی
عاقبت ز آنجا بر آوردش کسی
خاک بر وی گشته بود و روزگار
با دو دم آورده بودش کار و بار
آن نکو سیرت محمد نام بود
تا بدان عالم ازو یک گام بود
چون پدر دیدش چنان، گفت ای پسر
ای چراغ چشم وای جان پدر
ای محمد، با پدر لطفی بکن
یک سخن گو، گفت آخر کو سخن
کو محمد، کو پسر، کو هیچ کس
این بگفت و جان بداد، این بود و بس
درنگر ای سالک صاحب نظر
تا محمد کو و آدم، درنگر
آدم آخر کو و ذریات کو
نام جزویات و کلیات کو
کو زمین، کو کوه و دریا، کو فلک
کو پری، کو دیو و مردم ،کو ملک
کو کنون آن صد هزاران تن زخاک
کو کنون آن صد هزاران جان پاک
کو به وقت جان بدادن پیچ پیچ
کو کسی، کو جان و تن، کو هیچ‌هیچ
هر دو عالم را و صد چندان که هست
گر بسایی و ببیزی آنک هست
چون سرای پیچ پیچ آید ترا
با سر غربال هیچ آید ترا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به داستان مردی اشاره دارد که که ماهی چون یوسف در چاه سقوط کرده و بعدها کسی او را نجات می‌دهد. این شخص به نام محمد، فرزند پدرش است که از او می‌خواهد تا در زندگی‌اش لطفی کند. در انتها، شاعر به ترویج تفکر در مورد وجود و عدم موجودات و جهان می‌پردازد و از سالک می‌خواهد که به عمق این موضوعات فکر کند و به یاد آورد که همه موجودات و اجزای زندگی در گذر زمان ممکن است ناپدید شوند. در نهایت نتیجه می‌گیرد که زندگی پیچیدگی‌های خاص خود را دارد و ما نمی‌توانیم با دقت همه چیز را درک کنیم.
هوش مصنوعی: در ده ما، جوانی زیبا مانند ماه بود، اما به ناگاه آن جوان زیبا چون یوسف به چاه افتاد.
هوش مصنوعی: او در خاک افتاده بود، اما در نهایت کسی او را از آنجا برداشت.
هوش مصنوعی: او در وضعیت بدی قرار داشت و روزگار به خاطر دو مشکل، زندگی‌اش را به سختی پیش می‌برد.
هوش مصنوعی: محمد با سیرت نیکو و خوبش شناخته می‌شود، و این ویژگی او منجر به این شده که در این جهان، قدمی از او برداشته نشده باشد.
هوش مصنوعی: پدر وقتی او را این‌گونه دید، گفت: ای پسر، تو روشنی چشمان من هستی و جانی برای پدرم.
هوش مصنوعی: ای محمد، با پدر مهربانی کن و یک حرفی بزن، اما او گفت: کجاست آن حرف که بزنی؟
هوش مصنوعی: که در جستجوی محمد و پسرش و دیگران بود، اما در نهایت جانش را داد و دیگر هیچ باقی نماند.
هوش مصنوعی: ای سالک، با درایت و بینش خود به دقت نگاه کن که محمد (ص) و آدم (ع) کجا هستند و چه جایگاهی دارند.
هوش مصنوعی: آدم آخر یعنی آخرین انسان، و ذریات یعنی فرزندان یا نسل‌ها. در واقع ما به دنبال شناخت فرد نهایی و نسل‌های او هستیم، اما نام و نشانی از جزئیات و کلیات این داستان در دست نیست.
هوش مصنوعی: کجاست زمین، کجاست کوه و دریا؟ کجاست آسمان و پری، کجاست دیو و انسان، کجاست ملک؟
هوش مصنوعی: کجاست آن همه انسان‌ها که از خاک برخاستند و کجاست آن هزاران روح پاک که در این دنیا وجود داشتند؟
هوش مصنوعی: که در هنگام مرگ، کسی نیست که در حال نفرت و درماندگی در جستجوی کمک باشد؛ نه کسی که جانش را بدهد و نه کسی که حتی به چیزی توجه کند.
هوش مصنوعی: اگر تمام عالم و حتی بیشتر از آن را به خاطر کسی که وجود دارد، بوسه بزنی و محبت کنی، ارزش و اهمیت او به این محبت و عشق افزوده می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که به جایی با پیچ و خم‌های زیاد وارد می‌شوی، هیچ‌چیز برای تو روشن و قابل فهم نخواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.